De stille wereld en de horende wereld.

Ik ben doof, op mijn derde ben ik geopereerd aan mijn rechteroor waar ik een Cochleair Implantaat kreeg. Zodat ik als een slechthorende kan functioneren binnen de maatschappij. Gebarentaal is mijn moedertaal, waar gevoel vooraan staat, lichaamstaal en mimiek van belang zijn om te kunnen communiceren. Mijn taalontwikkeling is op een andere manier ontwikkeld, ik heb na mijn derde jaar pas leren praten. Het is mij gelukt om in de horende wereld te communiceren.

In de horende wereld weet ik niet altijd of ik contact kan maken. Ik kan niet volledig mee doen in de groep waar mensen snel praten en elkaar kunnen verstaan. Deze ervaringen geven mij een onveilig gevoel. Niet kunnen horen heeft invloed op mijn emoties, hoe ik de wereld ervaar. Er is ook een andere kant, namelijk de stille wereld, waarin ik met mensen kan gebaren. Die stilte is prachtig. Ik weet hoe het is als je beperkt wordt en hoe het is als je alle vrijheid hebt.

Deze twee werelden versterken elkaar, maken mij onrustig en levendig. Wat is mijn identiteit, krijg ik contact in de ruimte, word ik gezien en hoe bewegen die twee werelden met mij?